-
1 immutatio
change, alteration, process of changing; substitution/replacement -
2 insolens
in-sŏlens, ntis, adj. [2. in-soleo].I.In gen., i. q. insuetus, contrary to custom, unaccustomed to a thing; unusual, not in use (class.); constr. absol., or with gen.:II.quid tu Athenas insolens?
Ter. And. 5, 4, 4:mutatos deos flebit et aspera aequora emirabitur insolens (= antea insuetus tam celeris immutationis),
Hor. C. 1, 5, 8:verbum, i. q. insuetum, insolitum,
Cic. Or. 8, 25; Quint. 4, 1, 58; Gell. 11, 7, 1; cf. in sup.: insolentissimum nomen, Quint. prooem. § 14.—With gen.:infamiae,
Cic. Att. 2, 21, 3; id. de Or. 1, 48, 207:belli,
Caes. B. C. 2, 36:bellorum,
Tac. H. 1, 87:audiendi,
id. A. 15, 67:vera accipiendi,
Sall. H. 4, 48 Dietsch:ruris colendi,
Gell. 19, 12, 7:malarum artium,
Sall. C. 3, 4 al. —In partic.A.Excessive, immoderate; haughty, arrogant, insolent:B. C. 1.insolenti alacritate gestire,
Cic. Tusc. 5, 14, 42:ostentatio,
id. Par. 6, 1, 42:victoria,
id. Marc. 3, 9:laetitia,
Hor. C. 2, 3, 3:exercitus,
id. ib. 1, 6, 21:nec erat ei verendum, ne vera de se praedicans, nimis videretur aut insolens, aut loquax,
Cic. de Sen. 10, 31:ne in re nota multus et insolens sim,
id. de Or. 2, 87, 358:non tam insolens sum, quam ineruditus,
id. Dom. 34, 92:nihil umquam neque insolens, neque gloriosum ex ore ejus exiit,
Nep. Tim. 4:Fortuna ludum insolentem ludere pertinax,
Hor. C. 3, 29, 50.— Comp.:secundis rebus insolentiores,
Hirt. B. G. 8, 13.— Sup.: insolentissimi homines, Cael. ad Cic. Fam. 8, 12, 3.—Unusually, contrary to custom (class.):2.evenire insolenter et raro,
Cic. Inv. 1, 28, 43:verbum fingere,
Gell. 1, 21, 5.— Comp.:insolentius hac figura uti,
Gell. 10, 13, 4.—Immoderately; haughtily, insolently:Gorgias his festivitatibus insolentius abutitur,
Cic. Or. 52, 176:auctorem extinctum laete atque insolenter ferre,
with insolent exultation, id. Phil. 9, 3, 7:victoriā suā insolenter gloriari,
Caes. B. G. 1, 14:se efferre,
Cic. Tusc. 4, 17, 39:a sorore irrisa,
Flor. 1, 26:dictum,
Quint. 1, 5, 9:hostis insequens,
Caes. B. C. 1, 45.— Comp.:se insolentius jactare,
Cic. Cat. 2, 9, 20; Caes. B. C. 3, 46. — Sup.:insolentissime obequitare,
Val. Max. 3, 2, 21. -
3 insolenter
in-sŏlens, ntis, adj. [2. in-soleo].I.In gen., i. q. insuetus, contrary to custom, unaccustomed to a thing; unusual, not in use (class.); constr. absol., or with gen.:II.quid tu Athenas insolens?
Ter. And. 5, 4, 4:mutatos deos flebit et aspera aequora emirabitur insolens (= antea insuetus tam celeris immutationis),
Hor. C. 1, 5, 8:verbum, i. q. insuetum, insolitum,
Cic. Or. 8, 25; Quint. 4, 1, 58; Gell. 11, 7, 1; cf. in sup.: insolentissimum nomen, Quint. prooem. § 14.—With gen.:infamiae,
Cic. Att. 2, 21, 3; id. de Or. 1, 48, 207:belli,
Caes. B. C. 2, 36:bellorum,
Tac. H. 1, 87:audiendi,
id. A. 15, 67:vera accipiendi,
Sall. H. 4, 48 Dietsch:ruris colendi,
Gell. 19, 12, 7:malarum artium,
Sall. C. 3, 4 al. —In partic.A.Excessive, immoderate; haughty, arrogant, insolent:B. C. 1.insolenti alacritate gestire,
Cic. Tusc. 5, 14, 42:ostentatio,
id. Par. 6, 1, 42:victoria,
id. Marc. 3, 9:laetitia,
Hor. C. 2, 3, 3:exercitus,
id. ib. 1, 6, 21:nec erat ei verendum, ne vera de se praedicans, nimis videretur aut insolens, aut loquax,
Cic. de Sen. 10, 31:ne in re nota multus et insolens sim,
id. de Or. 2, 87, 358:non tam insolens sum, quam ineruditus,
id. Dom. 34, 92:nihil umquam neque insolens, neque gloriosum ex ore ejus exiit,
Nep. Tim. 4:Fortuna ludum insolentem ludere pertinax,
Hor. C. 3, 29, 50.— Comp.:secundis rebus insolentiores,
Hirt. B. G. 8, 13.— Sup.: insolentissimi homines, Cael. ad Cic. Fam. 8, 12, 3.—Unusually, contrary to custom (class.):2.evenire insolenter et raro,
Cic. Inv. 1, 28, 43:verbum fingere,
Gell. 1, 21, 5.— Comp.:insolentius hac figura uti,
Gell. 10, 13, 4.—Immoderately; haughtily, insolently:Gorgias his festivitatibus insolentius abutitur,
Cic. Or. 52, 176:auctorem extinctum laete atque insolenter ferre,
with insolent exultation, id. Phil. 9, 3, 7:victoriā suā insolenter gloriari,
Caes. B. G. 1, 14:se efferre,
Cic. Tusc. 4, 17, 39:a sorore irrisa,
Flor. 1, 26:dictum,
Quint. 1, 5, 9:hostis insequens,
Caes. B. C. 1, 45.— Comp.:se insolentius jactare,
Cic. Cat. 2, 9, 20; Caes. B. C. 3, 46. — Sup.:insolentissime obequitare,
Val. Max. 3, 2, 21.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Английский